Doğurgan yalnızlıklarını bırak kapı ardına...
Sen tek başına gir içeri...

Ellerini koy masanın üstüne...
Saçlarını dağıtsın içimdeki çocuk...

Kanamayan tüm yaralarını soysun bırak...
Yaramaz olmadık da ne oldu şimdiye kadar...

Dokun içime...
Dokun içindeki saklı günaha...

Bırak efkarın boğulsun kıyımda,
kısırlaşsın yalnızlıkların....

İçimdeki erimiş muma bastır parmağınla...
Sür soğumuş alnına...

Yakalım sonra yeni baştan doğup..
Süt dişleriyle ısıralım sönen mumların ağzını...

Varsın yakalım gemileri,
ne çıkar...

Şimdi bir mavi güneş doğuyor,
kızıl tepelerden mor nehirlere..

Kanım içimden taşmış ,
dökmüşüm kendimi ulu orta ..

Varsın görsünler ne çıkar bulandıysak aşka....
Direndikçe batıyoruz en dibine işte anlasana!

Aşktan kaçarken bulanıyoruz aşkla,
yalın ayak düşüp aşkın yurdundaki seraba...

------------------

Şiirde değişik bir anlatım tarzını gördüm.Toplumsal yapıda yaşamın sürecinde insanın içinde yanan bir sevda olacak elbette.O bir çocuk gibi hep tepeler insanın içinde...Huzur ve mutluluğu aramak herkesin hakkıdır.Ama nerde ,nasıl ve hangi koşullarda...Bilmem kimler için o kaçıncı bahardır gelip geçti ve geçecek.Denizde yürüyen bir gemi ve gemide seyredilen vahşi dalgaların getireceği nesneyi...Martıların çığlıkları ile masmavi denizin seyredişinde duyulan ses ve duyguların çırpınışı.Bu kaçıncı sevdadır yüreği yakan aşkın getirdikleri...Hepimizin içinde bu dünya vardır.Ama sonuç önemli o aşkın ve sevdanın bulunmasıdır veselam...

Sevgim sevgin olsun can dost,sevgi ve saygılarımla...



dost46 tarafından 9/20/2011 5:27:16 AM zamanında düzenlenmiştir.