Yıldızlar kayıyor semada
Yaprak kımıldamıyor
Ağustos sıcağında kaldım
Umutlarım yanıyor.

Tabiata yön veren ahenk,
Yer küre hala havada
Kendimi derin düşünceye saldım
İnsanın isyanına yüreğim kanıyor.

Sokak lambalarının etrafında
Biçare uçuşan kelebekler
İmtihan hattında kalmış
Her biri Ölümü bekler.

Ya insanın elit’i tebaası
Nedir ölümsüzlüğe çabası
Sınırlı olan hayatında
Ölüm yok mu sanıyor

Deniz kıyılarında kahkahalar
Oynaşmalara balıklar ağlıyor
İfsadı dır insanın kendi belası
Huzur’u isyanlarda arıyor.

Bu gece dervişlik çöktü üstüme
Bunlar kim ,bu hal neyin nesi
Yok mu bu Dünya’nın kimsesi
Sahibini bile kimse saymıyor.

Bu suskun hali Dünya’nın
İsyana cevapsız kalışı mıdır ?
Bir uyanışı yok mu rüyanın
İnsanın Dünya ya aldanışı mıdır ?

Haykırmak gelir içimden
Eyy insanoğlu artık uyan
Korkuyorum Dünyanın gidişinden
Nereden gelecek bilinmez tufan

Saçlarıma birden aklar düşer
Ömrüm yaşlılığa kavuşur.
İşitmez misin be adam
Ölüm aynadan konuşur

Hani nerede umutların
Nerede bitmeyen çaban
İşte seninde oldu evin araban
Derken ömrün kuş oldu uçtu

Yalan dünya kandık sana
Eyvah ki eyvah sana inanana
Bak şimdi nasıl da içimize
Ahiret korkusu düştü.

[/ikiyanayasla]