2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1136
Okunma
karanlık ormanlar
güneşi ne kadar saklayabilirse
uzayan bir daldır içimde
gülücüğümü yırtar yüzümde
hüzünlenmek istemezsin
kimi zaman sırf bunun için
içmeye değerse de
yeni doğan güne perdelerimi örterken
duyulur kuşların sesinden
tutulmayan söz, eski yemin
kökünden koparmış olsam da
yeniden filizlenir bir elem çiçeği
penceremdeki boş saksıda
umutsuzluğum değil
beni ele veren aslında
hep bir umudum olması yarına
saklanamıyorum
sağlam bir pencere gibi
eski bir duvarda
Cevap Yaz