çocukluğumu sorgular gibi bakma öyle
misket mavisi kavgalarımız geliyor gözümün önüne
sus sakın söylenme
mahallelinin hiç sevmediği
bizimse toz kondurmadığımız köşe başları yığılıyor üstüme

bizde biliyorduk iyi çocuk rolleri
fakat hiç yakıştıramadı bunu bize mahalleli
aman kimse görmesin, yahut kimse duymasın diye
az saklambaç oyunu oynamadık biz alkolle
tütün kokusundan çok sindi üzerimize
kötü çocuk yakıştırmaları bile

hep bir beden büyük geldi
umutlarımızın körpeliğine bu şehir
sınıfın en arka sırasına çıkmasaydı tayinimiz
tebeşir tozlarından verem olmaya kadar
cesaretimizde vardı bizim

hayat şartları diyemeyeceğim sana
ama bir isyandır gidiyor yüreğimi yırtarcasına
bu hayatın ıskartası çok, bitmekse güç
hiç bir adamlık kılıfına uymuyor işte
elin iyiyse şayet kendine oyna...

Orhan AK