2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1170
Okunma
Zerrelerindeki her dem sükut eyledi
Siyah firakın perde ardını seyretti
Çakılı kaldı semada yaşlı gözleri
bir kuş havalanmıştı ruhunda lâl dili
Kanatları yorgundu delice uçmaya
Buhar olup da yükselmek istedi arşa
Ne ölmek elzemdi, ne de yaşamak âhla
Başa dönmek zordu sondaki çıkmazlarda
Güzel olan ne varsa ondaydı aşk ile
Tüm hücreleri bağırdı dönüp hû diye
Hüzünler,yalnızlıklar sönmüştü içinde
Ab-ı hayat içti sanki aşk çeşmesinde
Gülşen Mavi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz