1
Yorum
1
Beğeni
4,8
Puan
1175
Okunma
su sesinden aklı çıkan
tarla kuşlarının
gece rüzgarlarının
samana verdiği
ürperti ile büyüyen
alevleri görünce gözleri
denizi hayal etmeleri gibidir
seni düşünmelerim
ense kökümde hep bir
mermi ürpertisi
çoğul ıslıklı ve kör
sanki ölecekmişim de
ölememişim gibi
yatağın bir ucunda
tavana dikmişim gözlerimi
bu yalnızlık kalasında
berduş dilleri ömrümün
rahvan giden atların
zamansızlık iklimidir
ki suskunluğumu
göğsüne vura vura
göz yaşlarımı
kendine aşık eden
duvarlarında bir yığın
yeşili özleme kaçmış
beyhude sarmaşıklarla
sarılı güller varken
uzak illerde dolu dizgin koşan
tayların yelelerine bakıp
yaşamayı özlemek niye
ölsek ya şimdi
5.0
75% (3)
4.0
25% (1)
Cevap Yaz