Parlak Kaftan önemini kaybetti,
Tacını çaldırdık, karanlık aklın
Tövbeler, kıyameti de geçti,
Ağlamaksa çıplak hüznün ötesinde kaldı,
Babasını unuttuk sahipsiz rızkın

Rol yapmak hızlı çıktı, doğruluk sonuncu
Çile, hep ay ışığında bilmediği bir yolda,
Yoksul susuşlarımda ben bir gramofon sessizliğindeyim,
Çığlık atarım, melodi dram ben bir gemideyim…

Yağmur isterim kuru topraklara
Umut isterim daha genç vücutlara
Annem gibi koksun tüm eller
Ellerinde taze çiçekler, çile doğsun artık
Başaklar daha yeni, başaklar kirli

Hasret kokar her sokağın başı
Güneş yüzünü bize çevirse de
O da hep dargın o da hasret çekiyor
Bazen yakıcı bazen acıtıcı…

Güle benzer her bülbül, her bülbülde bir gül
Ayrılık kelebeğin kanatlarında
Su da her çırpınışında
Ömrü kadar kısa ayrılıklar
Kısa sürer kırmızı vuslatlar

Yaprak misali kupkuru tenler, savrulur toprakta
Eteğini kısaltıyor, mavi şekerli kız
Yanaklarında gamze yok
Yüreğinde sevgi yok
Yeni çocuklar bulmuş ay ışığında
Çile alnıma yazıldı, ben bu yüzden çile çekerim
Her ay ışığında…