Yanıyorsa geceleri gökkubbenin ışıkları
Semavi bir bulut geçiyorsa gözlerimin kıyılarından
Gülüşün hâlâ kıyametimse
Bakışlarının dokunduğu sokaklar alevlere maruzsa
Ve bir saki su taşıyorsa usanmadan





Talan edilmiş bir şehirde
Dağınık bir kavmin son seferisini arıyorsam
Ben seni (sevdiğimi) nasıl inkâr ederim






Evet
Yazgımın, bahtıma yansıdığı esmer yüzümde
Sana beyaz bir tuval ayıramadım
Ben kaçtıkça bir yanım sen olan, kendimden
Yüzleri savaş boyalı, pusat kuşanmış haramilerin
Başıbozuk istilâsına uğradım.
Ve sadece sus dedi omzumdaki melek
Aşkı ve ölümü aynı beşikte uykuya yatırdım.




Vakur z/amanlarımda sana yazdığım bütün şiirlerimi
Bu kentin insafsızlığına harcırah yaptım
Ve namussuz bir rüzgârla anlaşıp
Üveyik kuşlarının serçe ağızlarından
Cayır / cayır yanan İstanbul’a yağdırdım
Tutanağı yok şimdi sevgimin
Alnımdaki yastan başka yok bir adresim





Ateş böceklerinin sesine kulağımı kapasam da
Nedimeler yıldız taşıyor yastığımın altına
İliklenmiyor yüreğimdeki düşmanlık ve aşkın düğmeleri
Yüzerken bir med cezir girdabında
Bir yanım kevser
Bir yanım ganj
Ahir bir sancıyla
Kızıldeniz gibi ikiye ayrılıyorum





Reddediyorum kulağıma fısıldadığın riyakâr sıfatları
Elimin tersiyle itiyorum
Artık tarifsiz berdellere yeminli
Gözlerine zimmetli esaretimi geri çekiyorum
Üşüyorum diye uzattığın ellerini
Dokunmadan ısıtıyorum



Gider/ayak
Muammalı ve bir o kadar metruk ve sıradışı masal(ımız)a
Bir isim buluyorum
D i l e m m a...




de_soulmate