Savaş çıkınca içimizde,
Bizden arta kalan bir dolu masal da enkazda yaralanmıştı.
Umutlarımız canhıraş çalışmıştı, kurtarabilir miyiz diye,
Bazılarını kurtardık, bazıları da çok zor okunuyor artık…

Sonrasında yine oradaydık işte,
Hepimiz ulaktık bu sefer,
Sırtımızda, kucağımızda bir dolu haberler,
İyi haberler, kötü haberler,
Solgun ve kurak ruhların derinliklerine atabilmek için,
Aynaların çatlağını el yazması cümlelerle kapatabilmek için,
Bir umutsuzlukla devrilen gölgelerin ellerinden tutabilmek için…

Oradaydık bir kez daha,
Sırtlarımızda ulak çantaları, içlerinde renk renk efsunlar,
Haberler taşıyorduk yürek sahiplerine,
Bayatlayan duyguların küfünü almak için,
Arzuların sökük yerlerini tekrar dikebilmek için.

Oradaydık bir kez daha,
Mutluluğun rakımının düşük olduğu yerlerde,
Gözbebeklerinin içine dalgalar koyabilmek için,
Göç etmesinler bir daha denizlerinden diye.
Hepimiz çılgınca haber ikram ediyorduk herkese,
Sevdalardan sabıkalı her kalbe…

Oradaydık ve yine çok yorulduk,
Düş izlerimizde soluklandık bir kez daha,
Devrik cümlelerin kamburunu beğenmeyenlere ibret olsun diye,
Her haber, dilek kuyularında rüzgara karışsın diye,
Her rüzgar tenlere işlesinler diye dilekleri,
Hangi rüzgarın attığını bilsinler diye,
Hayır ve şer, aynı kitabın farklı sözcükleri olsun diye…


Oradaydık işte,
Yine bir kez daha , diye-lerimizi biriktirebilmek için,
Ve o diye-lerden , bir dolu işte-ler yapabilmek için,
Ve o işte-lerden bir dolu için yapabilmek için,
Yine yaşam mahsulleri, kıtlıkta kalan duygulara,
Düşün tarlalarımızda, düş-ün tarlalarımızda…

Oktay Coşar