2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1736
Okunma
Organik gülüşler ekiyorum tenhalığıma.
Saçları rüzgârla taralı bir kadın vardı sol kaburgamda.
Ya kış üşüttü içini, ya da gülüşüm yetmedi onu ısıtmaya. . .
Buğday başaklarıyla korunamıyormuş kalp,
tarlalarımı yağmalamışım boşuboşuna . .
İki kere uzattım ellerimi ona.
Birine hoşçakal sıkıştırdı,
diğerine elveda.
İki kez de diz çöktüm önünde ;
birinde ’ömrüm ol’ dedim,
diğerinde ’gidip de canımı alma’!
Güldüren erkek sevilir dediler bana.
Etmedigim soytarılık kalmadı uğruna.
Defalarca düşündüm,
eksik olan neydi aslımda?
Ya gülüşüm acemiydi,
ya da aşk yakışmıyordu bana...
GÜLŞEN MAVİ
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz