PİŞMAN DEĞİLİM!
(kimliğini yitirmeyen yurtsever dostlara)
kırk iki yaşında,kırk ikiyıldır
mahkum;güneyli bir ozanım.adam
öldürmedim-sömürmedim.suçum
......annem ekin tarlasında doğurmuş beni
ebeler kırmızı gül ile yıkamışlar tenimi
ekin tarlasında
başaklardan beşik yapmışlar bana
güvercinler sallamış beşiğimi
emekçi huri kızların
dizlerinde uyumuşum
gündüzleri güneşten tenim yanmış
beyaz lekeler olmuş parmaklarımda
geceleri yıldızları saymışım
ellerim siğilleşmiş
aya el sallamışım
ay bana süt göndermiş
içmişim-büyümüşüm...
sonra kurt sürüsü kaçırmış kundağımı
’’çocuk severler’’ bulmuş...
kimliğimi araştırmışlar
tenimi kanımı incelemişler
suçlu bulmuşlar
içeriye atmışlar...
kırk iki yaşındayım
kırk iki yıldır içerdeyim.
ve bir şafak vakti
ranzada uyurken
kara cellat uyandırıp
beni cerrahlara götürdü:
kimliğimi-yüzümü değiştirip
kimliksiz-yüzsüz yapacaklar
parmaklarımdan güneşin dostluğunu
barışın damgasını silecekler
yıldızların sevgisi
siğillerimi kesecekler
ay verimi sütümü
yüreğimden temizleyecekler...
yeni bir kimlik
yeni bir yüzle salıverecekler...
annem görünce,tanımıyacak beni
bende tanımıyacağım
annemin elini öpemeyeceğim
çekip uzaklara gideceğim...
aaa!
bunlar deli mi-ne?
çek kemendini be cellet!
öldür beni
ölürüm!
ihanet etmem anneme
emekçi kızlara...
ölürüm!
ihanet etmem ülkeme
güneşe-aya-yıldızlara...
öldür be cellat!PİŞMAN DEĞİLİM!..

BEDRAN CEBİROĞLU