içimden bir şeyler koptu bugün
içimden çok şeyler...
kabuk bağlamıştı ya enazından...
ya da ben öyle zanediyordum
sahi bir yara yeniden kanar mı ?
kanasa bile yine aynı acıyı verir mi ?

hani vardı ya
önümüzden nehirler aktıydı
üstümüzde kocaman bir mavilik
gözlerimiz renkli çakıltaşları gibi
suların serinliğinde...

hani vardı ya
hep başkalarının oyuncaklarıyla oynayan
ve hep o yüzden babası tarafından azarlanan
kocaman bir adam,
dizlerinde çocuk oluvermişti ya o an,
hani o hep kaşları çatık diye çocukların alay ettiği...

nedense hep yadırgardın sıkı sıkıya sarılma mı
oysa sevgi öldürmez adamı demiştim
ayrılık gibi...

ve bugün yine karşımdasın
yıllar sonra yine
koşup sarılsam mı acaba diyorum içimden
evet koşuyorum, koşuyorum
koşar iken çocukluğum takılıyor bu defa da ayaklarıma
önce dizlerim kanıyor
yok hayır yalnız dizlerim değil
kalbim, kalbim, kalbim...
derken elini uzatıyorsun
ve kocaman bir boşluk doğuruyor ellerin
sahi ellerin varmıydı senin ?
bak ellerinsizde yapabiliyormuşum...
sonra bir kadın uzaklaşıyor
sonra bir kadın daha
ve sonra bütün kadınlar...