Kitapların arasındaydı, bulduğum yalnızlık,
her cümlesinde , bir başkaydı ! hayat,
bir başka yaşantı hatta, benden de birazcık.
Yaşanmış sevdalar , çekilmiş acılar ve duygular,
yazıyordu satır ,satır benden de birazcık.

Çevirdim, sayfaları bir ! bir okudukça,
her sayfada hüzün, sevinç ! vardı birazcık.
sonra o gizemli bahçelerden, o eski şarkılar,
okumamı engelledi, gözler doldu ve akıttılar,
dokunaklı kelimeler ile, birbirine karıştılar.

Çocukluğum ve daha o delikanlı gençliğim,
canlandı , bir ! bir okunan kelimeler aralarında,
birde o unutulmaz şarkılar, beni ağlattılar,
döküldüler, damla ! damla, yüreğimi dağladılar

“döküldüler,döküldüler, sel olup aktılar.”
duygulu kelimeler, şarkılar iç içe karıştılar.

Belki bendim, belki de değildim o kitaptaki,
yazan nerden bilsin, tanımaz’ ki şu ben garibi,
Bilmiş olsaydı, daha bu kitabın o gerçek sahibi,
eminim ki, göz yaşı olurdu onun yanağındaki,
akardı damla, damla taslağına, yanağındaki,

“ve süzülerek düşerdi, o şiir taslağın üzerine.”
“Damlayarak.”
a.yüksel şanlıer