Çok,çok eskilerde, bir varmış bir yokmuş,
Kadınların kurduğu bir ülke varmış bir yerde,
Bunlar hep, erkekleri ! öldürür dururmuş,
Savaş açtıkları, gittikleri bütün ülkelerde.

Savaşıp nice kan dökmüş, nice can almış,
Amazonlar geliyor diye, korku nam salmış,
Korkmadan erkeklere, ne savaşlar açmış,
Önceleri mutlu yaşamışlar, o ülkelerinde.

Çok geçmeden, tükenmiş ! gitmiş öldükçe,
Kalmamış soyu sopu, erkekleri olmayınca,
Erkekli ülkeler tüm sevinmiş, onlar öldükçe,
Eğlenmişler,davullar zurnalar çaldırmışlar.

Yeni çağın kadını, şimdi yine dağlarımda,
Oldum der, ben de bu yeni çağın amazonu,
Çokları Irak ta, bazıları ise güney doğuda,
Tüketmek istermiş, yüce Türk’ün soyunu.

Şimdi bu yeni çağın kadını, onlara özenmiş,
Çıkmış dağlara, elde silah ! belde bombalar,
Vatan kuracağım diye dağlarda gezerlermiş,
Analar güney doğumda, çoçuklar Irak dalar.

Ey masal perisi olan, yeni çağın amazonları,
Atın o elinizden ! o yayları, o silahları okları,
Gidin köyünüze, sağın o mor kara koyunları,
Varken eski vatan yeni vatan olmaz oraları.

a.yüksel şanlıer