Vaveyla’ya düşen bir nöbetti leylin muhabbetiyle,
Ya susacaktı bir virgül şiddetinde,
Ya da haykıracaktı nefesini ünlem gibi boylu boyunca.

Üfledi…
Leyla,
Vaveyla…

Kays duydu vaveylasını Leyla’sının…
Kaysın dili köreldi
Aşk dedi
Gerisini diyemedi…
Bilemedi ötesini…
Berisini göremedi
Leyla
Berideydi…
Ötelendi…


Bir vav miktarı sustu Aşk.
Kapısı aralandı,Arandı sahra boyunca karış karış...
Tüm varlık şahit tutuldu
Önüne eğildi susuz toprakları avuçlanarak sevdanın...
Bir ah çekti Kays
Vah etti Leyla bir ucundan aşkın...


Yanmaktan kaçan insanlara kıyasla yandı Kays..
yanmaya korkanlar sayısınca yandı,
Aşkın ıraklığınca yandı,
derken külü kaldı sevdanın...
Ve;
Kays mecnuna dönerken
Leyla çoktan yitirmişti Leyla’lığını…
Aransa da bulunamayacaktı…

Bir muhabbet kılınca Leyla Kays’a
Ve düşünce ardından gittiği diyarlara
Vuslata erdiğini sanınca...
Ben Leyla’nım dediğinde
Mecnun söylenmemiş tüm sözlerin mahiyetinde söylemişti..

" Leyla benim içimdedir Sende Kimsin ...? "

Son kez nefesini

Üfledi

Leyla,

Vaveyla

...

’ Aşk bir tek "Ona’dır.."
Ondan’dır bildim...’