Aşka, sevdaya dair tüm yalanları, ihanetleri, yüreğinin
Ucundaki kalemin kurşunuyla yola getirmeye çalışan;
sarhoşluğu, rakı beyazlığı dinginliğindeyken üç beş satır aşktan,
sevdadan yazmaya çalışan, kendi halinde bir garibim işte...
Adımın ne önemi var!...


Sen beni taşlardan sert mi belledin
Duygularım netti niye elledin
Tutuşturdun aşka külü yelledin
Gözlerim başka renk görmez mavişim

Gittiğin yollarda taştan sakındım
Çalı çırpı var mı diye bakındım
Göremedin sana senden yakındım
Gözlerim başka renk görmez mavişim

Kara kış karanlığı sarıp boğmuştu
Kör umutlardan bir sevda doğmuştu
Kervan Toroslar da gelmedi muştu
Gözlerim başka renk görmez mavişim

Tutuşup yanmışım aşkın narında
Halimi arz edin yâre varında
Yüzler gülmez umut var mı yarında
Gözlerim başka renk görmez mavişim
Gel ey gözümün hoşnutluğu,
Gel ey sözümün



Gel ey gül-i rana;
gel ey cangülüm,
ayakların kanasa da dikenlerden,
binbir pusu kurulsa da yollara,
prangalar vurulsa da ayaklarına,
kırıp zincirleri gel…
Gelmezsen yok olurum, tükenirim.
Gelmezsen bil ki, ölüme savurur beni hayat…




Gel ki, uzak dağyollarında küçük bir su olup,
sevda pınarı gönlüne akayım…
Ürkek ceylanlar gibi sokulayım yanına.
Gel koru beni zamanın zulmünden,
merhametinin gölgesine al…
Kucakla beni şefkatinle,
yüreğime bıraktığın o kutsal ışık için,
aşk için kucakla…

Her gece ismini anarım gecenin en ıssız saatlerinde.
Korkuyorum senden uzaklarda sensiz,
yüreğim sensiz dağbaşı ıssızlığı,
yüreğim sensiz en karanlık gece...
Sana doğru kayıyor gönlümün bütün yıldızları,
sana doğru akıyor gönlümün ırmakları…

Uykusuzum her gece böyle, yorgunum sensiz.
Hani diyorum bir gece hasretini yüklenerek çıkıp gelsen,
ısınsa üşüyen duygularım.
Sonra başımı koysam dizlerine kapansa kirpiklerim;
uyusam, bir daha hiç uyanmasam…