Ey!
Sesimi duyan var mı?

Önümde bir merdiven
Soğuk
Yıkık
Ve sonu yok…
Ucunda sen
Soğuk
Yıkık
Ve sonu yok...
adımlar yok
Vuslatlar yok
İçi bahar kokan şarkılar yok
Eller yok birbirine kenetlenmiş
Ve gözler yok birbirinde aynı sırrı taşıyan...
Anlayacağın bu mevsimde yolların çıkacağı aşk yok..
Aşksızız.
Yalnız
Bir başına
Sen yok
aşk yok
Ya ben?
O da yok...

Anlayacağın içimde bir h/içlenmiş hal var...

Tanıdık mı yukarıdaki sahne?
Bir yerlerde yaşandı mı sanki ne dersin?
Hangi yıkım bu kadar dağıtırdı ortalığı...
Gör...
Bu dem senin nihayetinle perişandır…
Niçin dönersin başını omzumdan geri
Senden gayrı neyim kalır?
Benden gayrı
Aşk’dan gayrı…

Peki ya sen ,
Aşk!
Hangi lahza dilimde söylenmiş bir hüzzam makamında şarkıya
Ah oldun
Kemanda inleyen nağmeler arasında titremeyi nasıl becerdin?
O nazenin sesi/ni gizledin…
Sana saklanmayı dilerken bir parça bulut avuçlarımda

Nasıl saklandın benden…
Onu benden nasıl sakladın ?
Parça parça ettin de beni
Oralarda onunla nasıl tüm oldun
De hadi Aşk…
Nerdeydin?
Kimleydin…
Bilmek istemiyorum.

Tüm bildiklerimi unutmak istiyorum bugün
Alın elimden kalemi...
Silgiyi getirin bana,
Silinmeden hayattan...
Aşkın yazgısını sileceğim...

Sonra masallar var olacak
hep mutlu bitirecek yazar ...
Sonra şiirler gelecek gecelerde
Mısra mısra tebessüm kondurarak...
Ve sonra romanlar yazılacak
Kahramanlar hep aynı olacak
Var olacak külbe-i ahzanda tutulmuş tüm yoklar...

o dem
bu dem olsun...
Dem a dem,

Adem...
Şimdi bütün var olmuşlar senin önünde secde ederken
Var ol emi...