Örtüsünü çektiğinde gün üzerine;

En absürt halidir
Modern dizelerin
Alaturka vuruşu dimağıma
Rapunzel masalından saçlarım
Pamuk prensesin elbisesinden fistanım
Kırkyamalı
Medine fukaralarına uzanırım
Kir pas çapak içinde farlarım.

Karın tokluğuna taşıdığım hayatın
Bir soluk ötesi
Kapalı celse davalar
Öyle bir gürültü çıkartır ki
Yastık altında
Biriktirdiğim laflar

Korkarım…

Kemiksiz dilimin
Kemirgen iniltilerinde
Ömür biçemediğim cümleler biriktirdim

Neşter kesiği manasız terapilerde
Serkeş nidalar yükselir sessiz
Vurur duvarlarıma
Çürütür

Gözlerimin ufkuna sis perdesi inmiş
Son kıtası şiirlerimin.
Artçıları artan sarsıntılarında
Göçük altındaki kim?

Bihaber sevdiğim canlar
İçime dolup
Sel olan
Boğan yağmurlardan

Hep aynı ritimler
Aynı replikler düşer dönencesine hayatın

Adressiz bir lahitte gizlenmiş
İnziva hallerde şimdi,
Ehliyetsiz ellerde kadavra edilmiş canım…




Canan Korkmaz