Bu aşkın bir uçurum aklımın yamacında
Sözlerinle bir yaprak gibi dökülüyorum
Kalbim kuru bir elma şu hayat ağacında
Düşmemesi için ben, sana bükülüyorum

Çoktan çürüyüp gitmiş bu ağacın kökleri
Beni yeşert yeniden, dalımla çiçek açsın!
Şiir okuyup ağlat! Çölden kurak gökleri
Çayır gibi kurumuş, saçlarıma su saçsın

Senin kadar Soner de küskün kendine inan
Zamanı beyaz kefen etmiş ölçüp biçmeden
Sana sevdayı miras bırakıyor bu insan
Sekerat şerbetinden iki yudum içmeden

Kökümün sitilleri, yerin altında saklı
İplerden çeker gibi çekiyor zebâniler
Dallarımı buduyor, zaman eli bıçaklı
Onları yakmış odun gibi gülyabâniler

Bu ateşte yanmayan yegâne şeyse kalbim
Bu kül ağaçtan kalan işte bu çekirdektir
İster özenle yeşert, istersen at habibim!
Şu içimdeki aşkın, yemin olsun gerçektir


Soner ÇAĞATAY (15:59) 14 Ağustos 2011 / Wuppertal / Almanya

Not: Seni çok seviyorum