Kayabaşı’nda Bir Ev

- Mustafa ASLANTÜRK’e

Kayabaşı’da bir ev
Evde bir kadın
Vakit akşamı geçti
Ocakta tarhana çorbası
Yanında
iki küçük çocuk

Vakit akşamı geçti
Yüreği tetiktedir
Elif’in
İki de bir koşar pencereye
Yoldan geçenleri takip eder
Yürüyüşünden bilir
Memed’ini

Vakit akşamı geçti
Gözleri yoldadır Elif’in
Nerde kaldı
Memed’im
Bu kadar geç kalmazdı
Acaba

Bir sıkıntı
Kara saplı
Ağulu bir hançer olur
Gelir saplanır yüreğine
Elif’in

Acabalar çoğalır yüreğinde
Karabasanları kovmak ister
Yüreğinden Elif
Karabasanlar bir at olur
gem almaz
Gelir üstüne-üstüne Elif’in
İnceciktir Elif
Elif bu yükü
kaldıramaz

Beklerken kapı çalınır
Tak-tak-tak-tak-tak
Eyvah!
Bu Memed’imin çalışı değil
Bir sızı gelir oturur yüreğine
Kımıldayamaz
Çocuklar daha küçücüktür
Kapıyı açamaz

Nasıl indiğini bilmez
Ahşap merdiveni
Ya yapacağını bilmez
Eli ayağına dolaşır
Daha bir adım
atabilmez

Soluk soluğadır nefesi
Kalbi göğsünden
Fırlamak üzredir
Kötü bir haber alacağını sanır
Biraz göğsünü tutar
dinlenir

Kapı bir daha çalınır
Tak-tak-tak-tak-tak
Neden sonra
Tutunarak duvara
Geçer kapının ardına
Sıkıca bağlar şeş’ini
İçinde bir endişe vardır
Sanki yitirmiştir eşini

’Kim o’ diye seslenir
Usulca ve titrek-titrek
Kalbi gibi sesi de ürpermektedir

Yıl kadar uzun
Bir sessizlik olur
İkinci kez
’Kim o’ diye seslenir
Elif usulca
Sanki kendisi duyar sesini
Sesi öylesine usulcadır

Gelenler
’Yabancı değiliz bacım
Memed’in arkadaşlarıyız
Memed yaralandı da...’
Gerisini duymaz Elif
Kapının arkasına
Bir külçe gibi yığılır kalır

Dünyalar başına yıkılır Elif’in
Mermiler göğsüne sıkılır Elif’in
Gözleri kararır ve döner başı
Ağıtı o zaman yakılır Elif’in

Elif sen ki Maraş’ın destan kadını
Bell ki- şimdi kimse bilmez adını
Sahip çıkamadık affedin bizi
Memed’lerin kurtardılar budun’u

Kayabaşı : Mahalle adı
Şeş : Baş örtüsü
Budun : Millet


- Utku Türküleri (Maraş Destanı)
Türkocağı Yayını K.Maraş. Şubat/1998