Gün be gün pusulamın fosforlu ibresi
Seni gösteriyor seni
Göklerden salkım salkım çiçekler yağıyor
Benim yüreğimin yeleleri ıslanıyor
Ben hep seninleyim ey sevgili.

Kendi adımı unuttuğum oluyor
İşimi unutup dağların yolunu tuttuğum oluyor
Dünyamı senin adın dolduruyor
Gün be gün dilim seni söyler
Kalbim seni onaylar ey sevgili.

Atım kulaklarını dikip seni dinler
Senin muhabbetinle dalgalanır ekinler
Kuşkudan arınır seni bilenler
Gün be gün ruhum sana kanatlanır
Her yerde izin var ey sevgili.

Senin güzelliğin orantılıdır
Sevda silahımın kalibresi
Gün be gün pusulamın fosforlu ibresi
Seni gösteriyor seni
Her zaman seninle doluyum ey sevgili.

Seni zikrederken sarhoş olurum
Ayıkırım yine bir hoş olurum
Nuruna dönen bir kuş olurum
Seni bilen, seni bulan doyar mı?
İp senin elinde ey sevgili.

Uykularımı yitirdiğim oluyor
Bir anda bin defter bitirdiğim oluyor
Her yerden her zaman ışığın doluyor
Gün be gün delikanlı sevdalıyım
Sen benim her şeyimsin ey sevgili.

Bahaettin Karakoç --- 28-04-96

Aşk Mektupları kitabından.