Yalnızlık ,ah o kahrolası yalnızlık
Ben yine yazıyorum tüm karanlığını gözlerimin
Yakın bir zamanda olmasa da
Belki bir gün kopacağım
En sevdiğim ve gölgesinde nice yalanlar söylediğim ağaçtan.
Gideceğim yarına kalmadan
Bir fidan esenliğinde duru
Bir yaban yemişi gibi sade
Ve bir o kadar da alımlı.
Hiç yıkılmadım karşısında sarmaşığın
Bir gün bile boyun eğmedim
Tav da olmadım hiçbir sese,renge ve gölgeye
Bir gün bile doğru söylemedim kendime
Çünkü doğrular acıdır, doğrular ürpertir
Kara bir yalandır yalnızlık
Bir gecede gelir ve kendine benzetir
Ve şimdi belki de ilk defa doğru söyleyeceğim
Kızıl bir diyarda yalnızlık olur mu hiç
Oluyormuş işte anladım
Gökyüzünde yüzermiymiş insan
Gördüm inandım
Sanma ki kendimden uydurdum
Bildim ve söyledim
Fakat ben ben değildim
Başka bir yalan söyledim
Kopardım kendimi senin elinle
Sen bilmedin
Ben yine söyledim
Gölgesinde uyuduğum ağacı gördüm
Ve dirildim......

Erhan-01.2000