İntihar saldırısından arda kalan
bir ince tohumduk biz, ikimiz.
Hayalleri mezarlıklara gömülü kalan
bir eski tabutluktuk biz, ikimiz.
çiçeklerin yeşermeye yüz tuttuğu gün
canlanacak ve savrulacaktık biz, ikimiz.
Eski bir devrimcinin son sözünde tutulup
kalbleri hayata pompalayacaktık.
Daima gülen gözlerimizle
ve ağlamaktan arda kalan titreyen dudağımızla,
bir şablon çizecektik yaşama dair.
Yılmış bir nesilden
tutkulu bir aşk yazacaktık meydanlara.
Saf saf dizilirken insanlar
sonsuz bir özgürlüğe dalacaktı çocuklar.
Serpilecekti genç kızlar
Halayda yer tutacaktı hayallerimiz.
Sana gönderdiğimiz son çiçek de
Hiç bir zaman ve hiç bir yerde
Kendiliğinden solmayacaktı.
Oysa ki tükenmiş bir bestenin
son armonisi çalıyor,
beynimin en ücra müzik setinde.
Sancılı bir ana doğum yapıyor,
Kışkırtılmış köpekler saldırıya geçti
Ve ansızın fışkırdı bir izliham,
Tüketti en kaybolan zamanında,
Sessizliğin su içip
İşemeye gittiği o anda.

Erhan-2003