Bir şeyler var çok uzaklarda , göründenden çok uzak
Acınaklı belkide,dokunaklı bir ezgisi var
Uzaktan gelen müziğin...
Ruhum acıyor sanki
Gözlerimden süzülüyor yaşlar serinletmek için yanıyor cehennemdeki bedenimi
Nasıllar örtüyor nedenlerimi
Cevapsız sorular soruyorum aynadaki ben’e
Ve cevap alamadan başka soru sormaya başlıyorum
Acaba? diyorum kendime
Karabasanlar kovalıyor acabalarımı
Hergün uyanıp uyanıp küfrediyorum uykulara
Bu yüzden uykusuzum
Biraz çok içip,hüzünlenip atıyorum kendimi mezardan yatağıma
Derinlerden beynimde bir soru şekilleniyor
Yanlış zamanın doğru mücadelesinde ruh neydi
Zaman ne kadar yanlıştı ki tüm dünya ortak saatleri kullandığı halde
Yaşamak için mi geç kalınmıştı?
Ölmek için mi çok erkendi daha...
Izdıraba dönük ruh hangi zamanın doğru mücadelesini yapmıştıki
Trajediler,umutsuzluklar,karamsarlıklar bir trenin vagonları gibiydi
Ruh nereye onlar oraya...
Dilde eksik olmayan küfür artık sakızmıydı ağızlara...
Taş kesiliyordu diller bu zamanda konuşunca
Şiddet artıyordu yanlış zamanın doğru mücadelesinde
Baskılar sadece bedenlere değildiHer düşünce kendisini dilde mi yuttu acaba?
Düşünce değilmiydi ki bizi kuşatan?
Zorluklara,acılara,kederlere karşı koruyan değil miydi
Hikayedeki Don Kişot bizmiydik ya da Korkudan donlarımıza yapan mıydık biz
Biz neydik? Hangi savaşa girmek için birbirimizi ezdik
Sahnede savaşı izleyendik
Ya yendik ya yenildik
Sindiremeyince namusa dillendirdik
Yoksunları dilendirdik sokaklarda aşk kitaplarında intihar bunalımlarında
Sahipleri onurlandırdık sahte değerlermizde
Gazeteler kuşe kağıda ağıdı yazmadı hiç yazmazdı da
Savaşa karşı olmayanların savaşa karşı askerleri vardı
Ve savaşı savaşa karşı olmayanlar ölmedi hiç
Hep savaş karşıtları öldü,öldürmek zorunda kaldı.
Bir türkü dilleniyor ruhumdan ’’İki damla yaştan gayrı nem kaldı’’
Savaş bitmedi,küfür bitmedi,trajedi bitmedi,umutsuzluk bitmedi
Ben bittim gözümde nem kaldı.