Karanlık bir soğuk gecenin tek armağanıydın sen bana
İlk kez içimin titrediği çoşkulu bir tufandı kalbin
Savrulmak istemedim hiç rüzagarından
Sımsıkı tutunmak istiyorum yüreğine


Sarıyor fulya çiçeğinin sarmaşıkları beni
Diye düşlüyorum gecelerce
Gündüzlerimde hep sen kaldırımlarda,dar sokaklarda
Aklıma sen giriyorsun yaşamdan çaldığım saniyelerime
Seni severken bu kadar sensiz kalmak kahrediyor beni


Kederlerim sensizlik sessizliğin ölümüm
Sesin heyecan bana, yanımda olman nirvanam...


Güzel yüzünle çok ıslık çaldım yürürken
Gülüşülerinde güneş gibi aydınlandım karanlık odamda
Ağlayışlarında bir tufan koptu boğuldum yüreğinde
kardelen yetiştirdiğim ütopik ülkemsin sen
Sadece hayalimdesin en tatlı rüyalarımdasın


Ben hep ebe sen hep saklanan
Ben hep kör sadece hissedebiliyorum seni
Sen en derin rüyalarımsın
O derinlikte ve dipte gerçek sandığımsın
Sanrılarım bile seninle çok güzel

Uyandığımda yüzümde bir kaç parça fulya çiceği kokusu
Sancılarım sensizlikte dövüyor beni
Sensizlikte kayboluyor ıslıklarım haykırışlarım
Islık çaldığım kaldırımlar yok oluyor birden
Seni seviyorum dediğim oda hapise dönüşüyor bana

Sensizlikte krapmlara gebe yüreğim
Her saniye neden sorusuyla konuşmaktan bitkin
Uyumak için sarıldığım bütün uyku haplarım taşa dönüşüyor sen yokken
Düğümleniyor boğazım konuşamıyorum bile....


Susuyorum konuşmadan susuyorum sana
Çölde bedevi gibi seraplar bile sensiz katran
Sen varken katranlar bana bal
Çöller deniz sen içimdeki oyanus....
En derinimsin sen...