ardından hava kararacak,
gece ve yağmur için.
bir çocuk ortalıkta kalacak,
öğrenmek için yalnızlık girdisini.

sen, kim bilir hangi kentin rakı/mısındır şimdi?

ben’ in evleri elbet bulunur sığınılacak
ben’ in evlerin adresi hiç olmadı ama bulunacak!
hem, kapıları bile var hırsızları ardına dek açık
değme evde yok, ben’ in evdeki loş,ben’ in evdeki karanlık.

gök sökün edecek birazdan, hava nasıl tahrik!
yeminlen! ben’in evde ötücü kuşlar var göç bilen
işte yine geniş adımlarla sıvışırken barudi bir yaz
avluları solduran her öğle sonu yalnızlaştı biraz

markizler var, sağı solu sarkık yağmurlu
“kiminin krokodil gözyaşları gibi”
ben’ in evin hüzünlü bir çıkması var
kızıl atımlı akşamlara ve uzak dağlara hevesli.

ben’ in ev ahşap..
çiseyen bir yağmur içlisi
ben’ in evin,
yangından çıkarabilecek bir dersi yok!
..
..
..

sen’ ine vardın mı şimdi..?


fetih doğru
17 temmuz 2002
kadıköy/ istanbul