....
evvel zaman içinde umutla yoğrulan,
kalbur saman içinde ayrılığa savrulan.
bir varmış,
hiç yokmuş.....
çığlıkla sükut çok zormuş.....
.....
Kaç gece solan ihtiyar gülüşleri aldım avucuma...
Gözlerinde hala mavi yanıyordu..
Kaybolan yılları
özgürlüğe deliriyordu ...
Siyah sürgünlere inat
’mavi’ kalmanın devrimiydi bu..
Anahtar yuvalarından içeri
hala mavi sızıyordu...
.....
Dedim elbet biter
bu yalancı maskeler balosu...
Elbet dize gelir
bu içi küf tutmuş y’arsız tufeyli...
Şaha kalkmış cümleler yetmedi çevirmeye,
Yetmedi virane olmuş köşkünü diriltmeye...
Bir mana yeterdi oysa gören kalbe...
içindeki ölmüş yetimi azad etmeye...
....
Oysa yosun tutmuş kıyılarda bekledim ,
her yeni günün umut mavisini..
Ellerimde saklı dolunay parçalanıyordu..
Gözlerim güneşe bakıp,
bir tutam mavi dileniyordu...
...Kızaran maviler eteklerime doluşup,
yosun tutmuş kıyıları batırıyordu...
....
...ve hicaz makamında gelirdi hep aşklar..
Şehirler,yollar kaybolmuşken tek yapraklı yoncada,
Ön sırada ayrılmıştı yerim
ayrılık masalında...
Güneşi arayan mabed karaborsada...
Arkamda çocuk gülüşler...paramparça..
....
...şimdi,
sessizliğinin en ağır küfürleriyle doldu
solumdaki kumbara..
oysa yankıların ,
hani senden öte
ıssız bir sürgündü aşka?....
.....
aşk ki ,
yüzdürürdü kayıkları küreksiz sandallarda...
aşık mum olsa da,
Aşk taşırdı onu ateşten dalgalarla....
suçunun günahını Aşk’a atma!
hem sende Aşk olsa,
batmazdın daha kumsallarda...
...
YALANLARINA EL-FATİHA!

Gülşen Mavi