Aşkın ile yanan derviş
Yeryüzüne sığmaz olmuş
Dönen dolap gibi gönlü
Aşktan aşka dönüp taşmış.

Gecesi gündüz olmuşta
Ayet ayet girmiş gönle
Okudukça varmış hale
Aşkın aşka gerçer böyle.

Hz İbrahim gibi
Yürümüş varmış yayan
Durmuş Hakkın divanına
Tek ilah Rabbim diye.

Nemrudun ateşi yanmış
Dünyevi aşka kanan
Kendini bilmeyen insan
İbrahim’e olur düşman.

İbrahim halil olan
Yürüdü Mekke’ye vardı.
Dedi Hacer zevcesine
Sizi burda bırakıp
Gidiyorum Rabbin emriyle.

Hacer baktı çevresine
Ey İbrahim bizi kime bıraktın dedi
Baktı İbrahim Hacer yüzüne
Allah’a dedi tek kelime.

Evet dedi Hacer
Allah yeter bize
Yokluktan varlığa getiren Rabbim
Bırakmaz naçar bizi.

Ağladı yavrusu İsmail
Nasıl dayansın susuzluğa
Koştu Hacer imanıyla
Safa Merve arasına.

Ayakları kumlara bata çıka,
Aşkın bir aşkla koştu Hacer.
Biliyordu Rabbimiz yakın
Hep gözeten gözetleyen Allah’ım.

Yedi kez gidip geldi
Artık takâti tükendi.
Nasıl dursun yavrusu susuz
Allah var umudu sonsuz.

Oturdu vurdu toprağa
Fışkırdı birden su
Öyle kuvvetliydi ki
Zemzem dedi Hacer, zemzem
Dur hadi su.

İbrahim Halil olan
Şartsız şüphesiz teslim Rabbe
Allah’ın emri var diye
Tereddütsüz teslim emre.

Nasıl aşktır Allah’ım
Bir yanı sızlar durmadan
Fakat bilir ki veren Allah
Hayırlısı verir Allah.

Aşk bu idi işte
Allah ile arasından
Tüm sevgileri çekip
Bir Allah’a teslim olmak
Kurban etmek yalancı sevgileri
Yüceler yücesi imana ermek.

(Ağustos 2011 İstanbul)