Bazen teyit’e muhtaçtır, karşılık bekler gülümsemeler...
Gitmelerin şafağında yemişse vurgunu, buğulu gözler.
Gidecektir,engelleyemez,ne sevgi,nede kem sözler...
Sevmeler sevenin yüreğinde kalırsa yaradır, hep özler.

Gece muhtaçtır şafağın kızıllığına öyle bir özlemki...
Neylersinki sevmeler yemiş vurgun, o artık gidici...
OmuzlaRIN düşmüş,başın yerde, bakamadın artık bitti..
Sessiz çığlıklar yankılanır, koparda acıtır içini...

Kıyamadığın göz yaşların iner ağır aksak yanaklarından...
Bakmaz dönüpte geriye,ne kaldı bıraktığı enkazdan...
Sevgi suyu eksikken açarmı yediveren gül dalından?
Bedenler tatmin oldu, ruhta kalmadı hiç bir şey, gitti giden.

Asılı kaldı havada feryatların duyan olmaz senden başka
Sanmaki muhtaçtır senin sevmene duru aşkına
Senin kolların dar geldi,girdi başkasının koynuna
Acıda bir tattır özümseyeceksin için almasada.

Sezai Konuk