Kaçtım....
Sadece kaçtım ...kaçabildiğim yere kadar.
Ne aradığımı kestiremeden,nereye diye düşünmeden...
Kaçtım...sadece kaçtım.

Acelesi belirsizlikmiydi,yoksa çürüyen yüreğin acı feryadımı?
Düşlerin dönüştüğü kabuslardanmıydı kaçısım?
Kabustan önce gördüğün rüyalardanmı düştüm?
Kaçtım...sadece kaçtım...bunları düşünmeden.

Aklıma düşürdüğüM sevdaya yeltenen şiirlerimmiydi?
Ne kadar dizeleri sıralasanda, uyaksız boş hecelermi?
Ağlayamadan boğazında düğümlenen hıçkırıklarınmı?
Kaçmak,çözümmü?beynine kazıdığın benzersiz yüzüyle?

Telaşların feri sönmüş mum ışığında ki el yordamı,mı?
Sokaklarda,yüzü kirli dilenci çocuk ağlamaklığımı?
Mermere kazınmış mıh gibi duran ismi,mi?
Kaçıyorsunya nereye?duyguların daracındayken.

Ay ışından imbik imbik süzülmüş sevgin varken,
Şehir onunla güzel,sokaklar adını sayıklarken,
Ah ederken bile alev alev feryadın yükselirken,
Kaçamazsın,gırtlağında yumruk olmuşken hıçkırıkların.

Sen artık bürüneceksin umutsuzluk giysisine,
Bileceksin tımar edilmez bu yara,acıyor değme,
Gelmez artık iki yakası bir araya,üzülsende,
Hadi kaç,hadi git,bunlara değecekse.


"Sezai Konuk"