Şimdi nokta konsa hayatıma
Her şey kalır öylece
Her şey
Tıkanıverir birdenbire lokmalar boğazlara
Dolar gözlere yaşlar
İnanamaz bir an kimse
Sonra elde olarak
Akar gözyaşları bir bir değil çok çok
Yaşananlar geçer bellekten belki hızlı belki beklete beklete
Yağar yüreğimden yüreklere sevgim yağmur olup ...

Kızım, oğlum, kardeşlerim
Sevdim dediğim bil cümle gönüldaşlarım
Ne olur
Yaradanımın aşkı için silin şu gözyaşlarını
Hadi birbirinizde beni bulun
Sorun kimde ne kadar varım
Ve birleştirin gönüllerinizdeki beni
Mısralarımda sakladım gönlümün izdüşümünü...

Hani demiştin ya biriciğim
Duvarlar değil anıları yaşatan diye
Şimdi zamanı geldi işte
Hayatın hükmü insanı ezmeye çalışsa da
İzin vermeyin sevdiklerinizin yok olmasına
Gözyaşlarında tüketmeyin anları
Eritmeyin tuz ve şeker misali güzel yüreğinizi
Bir demet nergisle çalın bir dostunuzun kapısını
Ve merhaba, deyin
Bakın ben geldim
Unutmuştum nicedir gelmeyi
Gelmeyi hatırladım ayaklarına
Sarılmayı özledim kollarına
Öpmeyi özledim yanaklarını...
Bilin ki yüreğim kat kat yağ bağlar
Dostluk filiz verdikçe bin kez daha...

Ne olur
Ne olur biriciklerim
Yokluklarda yaşatın yitip de gidenleri
Çünkü biz gittiğimizde
Bedenimizle gidiyoruz
Ruhumuzun izi
Asılı kalacak şu pencereden baktığınız dalda,
Kahvaltıdaki bir bardak çayda,
Hadi çıkın evden
Şu anahtarda
Şu sokaktaki kimsesizin avucuna bıraktığınız kuruşlarda
Şu dilinize dolanan şarkıda
Ve şu yüzünüzdeki hayat ışığında...

Evet,
Budur işte
Hadi şimdi bir külah dondurma alın
Benim için
Hadi
Ve tadına vara vara yaşayın
Yüreğinizdeki binlerce sevgiyle...




30.3.2010, Ankara
Serap DEMİRTÜRK