Ah yanan benliğimin öteyi yanı
Kahır mektuplarını yazmaktan vazgeç artık
Yüreğim dertle kederle yoğrulmaktan
Acıların mekânı olmaktan vazgeç

Doğan güneşler aydınlatsın karanlık olan benliğini
Umutların son durağı ol artık
Yalnızlık seninle bitmiyor idam et yalnızlığını
Kahır mektuplarını sil yazma artık

Vücut dilim lal oldu dilimin karşısında
Beynim iflas etti yaralı yüreğimi taşımaktan
Gözlerim’ gözlerim kurudu dünyaya bakmıyor artık
Titreyen bedenimden dışa vuran yaşlarım akmıyor artık

Akın ey gözlerim bir iki damla akında benliğim huzura kavuşsun
Islansın artık gözlerim ıslansın kirpiklerim
Yanaklarımda gözyaşlarımın izi kalsın
Silenim olmasa bile

Akın ey gözlerim bir nehrin çağlayan halini alın
Öyle akınki avuclarım dolsun taşsın
Silmeye mendiller yetmesin
Hadi ne olur akın durmadan akın

Yaradan’ın verdiği o muhteşem yaşları yanaklarımı yakarcasına aksın
İzi kalsın taşıdığım yanaklarımda
Yanaklarımı kurmuş çöle cevirmeyin gözlerim akın
Hey hat vijdanım içime ağlarken gözlerim kurur hale geldi

Benliğimin rahatlaması için gözlerim den aşağı yaş inmedi
Tutuğum tüm dilekler beni reddetti
Bir duada bulundum Yaradan’a
Aksın birkaç damla yaş gözler im’den geride kalanlara

Ne acım diner’ ne yaşım iner yanaktan
Feryadım duyulmaz artık tek çaresi Yaradan’dan
Yüreğim ağlar içerim kahır dolu
Dertler bedenimde katarlarla dolu’ dolu

Akın gözlerimdeki yaşlar ıslatın yanaklarımı
Vursun dalgalarınız kirpiklerimi kırarcasına
Silecek bir el olmasa’ da
Akın gözlerim yüreğim dert dolu akın Gözyaşlarım akın artık…