Yelken açmış yürekler bilinmez mavilere
Bunu bir yorgun yürek birde rüzgar duyuyor
Aklı başında değil efkarlanmış bu kentin
Meyhane masasında bir İstanbul uyuyor
Bunu bir yorgun yürek birde rüzgar duyuyor

Kemanın nağmesiyle başlıyor gizli meşkler
Sevgilinin göğsünde aranmaz sırça köşkler
İstanbul aşk kentidir burada başlar aşklar
Her aşkın yasasında bir İstanbul uyuyor
Bunu bir yorgun yürek birde rüzgar duyuyor

Bir hasret ki acıdan gündüzünü karartır
Bir sevda ki gün gelir geçmişini aratır
Seven kalpler aşk için mucizeler yaratır
Musa’nın asasında bir İstanbul uyuyor
Bunu bir yorgun yürek birde rüzgar duyuyor

Yari sevmek çok güzel yari özlemek güzel
Gelmeyecek olsa da yolu gözlemek güzel
Yazdığını okumak canı izlemek güzel
Aşkın devasasında bir İstanbul uyuyor
Bunu bir yorgun yürek birde rüzgar duyuyor

İstanbul dolaşırken damarda usul usul
Coşari aşka aşık, aşksa İstanbul’a kul
Unutmam, unutsa da beni bir gün İstanbul
Kalbimin terasında bir İstanbul uyuyor
Bunu bir yorgun yürek birde rüzgar duyuyor

22.07.2011/İstanbul

İbrahim COŞAR