Gece basıp giderken umursamadı beni
Yusuf gibi kuyuda öylece kalakaldım
Her aşkta terk ediliş mezar kadar soğuktu
Zemheri ortasında öylece donakaldım

İnsansın insanlara güvenip sarılırsın
Duygusal yaratıksın çıt diye kırılırsın
Doruklarda gezersen aranıp sorulursun
Yerlerde yuvarlandım canımdan cana kaldım

Aşka aşık yürektim aşklara erk edildim
Adam gibi sevdikçe kalplere zerk edildim
Güneşe bel bağladım akşama terk edildim
Günüm uçtu elimden gecede sona kaldım

Beden yoruldu bitti, umut ufka seğirtti
Çektiğim bunca çile koskoca ömre yetti
Bu şair aşk uğruna ne nefesler tüketti
Uçup gitti hayaller bir soluk fona kaldım

Onunla aç kaldım ben, yine onunla doydum
Yazın onunla yandım kışın onunla buydum
Otuz dört yıl onunla bir yastığa baş koydum
Ben zaten hep onundum her zaman ona kaldım

Sanmayasın bu adam sana karşı bivefa
Vicdan azabı oldu çektirdiğim her cefa
Coşari anladı ki aşktan öteymiş vefa
Ey vefakar kadınım, ben benle sana kaldım

17.07.2011 /İstanbul

İbrahim COŞAR