Sevgilim nede uzaksın
Bozuk günlerimi gülüşünle onar gel
Hangi renge boyasam ben şimdi bahtımı
Sislenir beyazlarım kızıllaşır sarı
Siyahlanır gölgeler
Tutuşur adının geçtiği cümleler
Adına aşk dediğimiz şey ;
Neyse işte
O renge boyan gel...

Kalbimin içinde yıkıntı
Taş duvar toz toprak
Yalnızlık ve aşk
İki mısranın kafiyeleri gibi
Uyumlu ve uzak

Sevgilim baharla gel
Yağmurla gel
Kara kışın ortasında
Düşerken elimden umut taneleri
Ansızın
Her hangi bir mevsim
Bir kaçak gibi koşarak
Bir çocuk gibi umarsız ;
Yada usul usul
Nasıl olursa olsun
Tüm günahlarına yüreğim mesul

Gel
Yanarız gecenin karanlık ateşinde
Elimizde dünler
Yarınlara yelken açarız
Çökeriz sislenip bir başka şehrin üstüne
Sevişiriz sonra
Rüzgarlara tutunup uçarız sevgilim
Gök yüzünün boşluğunu doldurur gülüşün
Ve ben bir kuş olurum
Küllerimden yeniden doğarken
Yokluğunda bi daha ölürüm
Gelmediğin her gün..

Murat Ballı