dalgaların kıyıları dövdüğü lodos akşamlarından
alacağım ödünç bıraktığım toprak kokulu saçlarını
kör kütük akşamların tutsaklığından aşırıp suskunluğunu
zil zurna hasretimi karanlıklara çarparcasına
bahtsılıkları vurup bıçak sırtı kayalara
bağıracağım o kayıtsızlıklara
duyun beni duyun
duyun yeter ya

çarptım yüreğimin olmazlarını
boğmacaya tutulduğum zifiri gecede
al al bir umut bulutunda
zebanisi oluyorum tutarsızlıkların
en keskininden bileniyorum
kurşun ayazlı sabahlarına

suskunluğumu patlatırken bir deli arzu
vurun beni vurun diyorum
karabasanlarla kuşatılmış seraplarımdan
ölümlere inat irkiliyorum

adımlarken karanlığa teslim patikaları
çatlayarak üstüme yağarken şimşekler
boşalıyorken çorak topraklarıma deli bir yağmur
ıslanıyorken kör kütük mahçupluğum
ve postallarımı sarmalıyorken boz bir çamur
gözlerimi kızıllığına mıhlayıp
pusatsız hedefsiz ve pervasızca yürüyorum
gelinciklerle çiğdemler yaka yakaya
orman kardeşliğinde
yeşermiş bozkırlara yürüyorum

ey kuş tüyü özlemlerde palazlanan yalnızlık
kaş çatılmalarıyla kuduran öfke
ey acılar kışlasında patlayan barut
bu kaçıncı savruluşum
bu kaçıncı umut


ey sessiz ırmak
ey dingin sel
ölü dalga sessizlik
alnımı çatlatan yel
katmer katmer dağlanmış yürek
gizli gizli akan göz
kendime yemin sana söz


yenilsen de her yandığında
her tükendiğini sandığında
savaş meydanlarına mağlubiyetini yazıp
yitirdikçe kazanan yanlarını çizeceğim
düşen bakışlarını alıp yerden
gri bu gecenin aydınlık şafağında
gül yüzlü toprağımın yanağında
yaldızlayıp göndere çekeceğim

derin bir mağlubiyetle düşerken diriliş uykusuna
kanayan yasaklarını
filizlerin namlusuna sürüyorum militanca
büyüyecek kardeşlik dağları
küme küme
sıra sıra
zigana dan toroslara