Gece olunca başlar benim yok oluşum.Gün gider ve sensizliğim gelir. uyku uzak bir adadır ve ben hiç yüzme bilmem.Sana dair anılarımı geceye yayarım.Yüz ekleyemediğim bir ses dolaşır zerrelerimde . Sabaha doğru anlarım senin sesindir o. hani gözleri açık görülen bir rüyadadır bedenim. gece düş bulut odamda. Yağmur olup yağmaz,sabaha kadar nöbetçi amir gibidir. Gecenin her dakikasını tek tek zaptını geçiririm, Gökyüzünün her saati,her rengi ezberimde.Saat kavramı yoktur sensiz gecelerde. Önemli olan sana kaç olduğu ve seni kaç geçtiğidir. “Bir hastanın sabahı beklemesi gibi beklerim” sabahı. İlk gözlerim hisseder yokluğunun yoksulluğunu,en güzel görüntüsünün görüş açısı içinde olmadığını anladığı an,sensizliğin hüznü çöker göz kapaklarıma. Göz kapaklarım hüzünle ağırlaşır,yavaş yavaş kısılır ama kapanmaz, kapanamaz. Sonra ellerim anlar, ellerimin soğukluğunu odanın sıcaklığı ısıtmaya başlayınca sensizliğim tescillenmiş olur.kalbim ise en ağır ve en yoğun yaşayandır sensizliği... Bir bulutun yağmur damlalarını biriktirmesi gibi biriktiririm seni içimde. Kalbin, kalbim olur
sabaha doğru. Uyuduğunu, uyandığını hissederim. Kalbin olurum ama kalbinin duvarları kalındır kıramam, kalbinin duvarları yüksektir aşamam. Biçare kalırım sabahın sessiz soğukluğunda. “Siyah, hiçbir yerde senin gözlerindeki kadar suçsuz,
senin gözlerindeki kadar aydınlık ve gözlerindeki kadar temiz olmadı” kelimeler,gelir ağzımın ucuna, kalemimi bulur,gözlüğümü takar defterimi ararım. Kelimeler uyutmaz, sabah yaklaşır... “Hadi gel, yorganım ol, yastığım ol, uykum ol gel,sensiz sabah olmuyor anla bunu ve gel...” son kelimelerimdir deftere düştüğüm,gece biter gün başlar sana yaklaştıkça cehennem gider, cennetim gelir usulca.. yalnızlık bir şiir kadar ağırdır, ayrılık bir şiirdir satır satır...) hangi resim şiire benzeyen bir yalnızlığa teşebbüs eder ki?ve kim ayrılığın usturasında kesmez bileğinde? tebrik ederim sevgili şaire çok ama çok güzeldi