Ey can nedirki elinde kalan,,,,,

ne bir gül oldun nede bir diken,
Ne bir Şems oldun nede Mevlana.,


Şimdi sararmış gecelerin uykusuzluğunda atan bir cansın,
Yalnız duvarlar ağlardı haline birde ağarmış saçların,
Nedir ki bu kadar isyana iten, yanılgılarınmı, hayatınmı
Zaman sadece sanamı bu kadar acımasızdı,

Düşün Ey can,
Kim türkü dinlerken ağlamadı,
Kim hasret kuyularında bir kaşık suda boğulmadı,
Kim dönülmez yola yolcularını uğurlamadı,

Bir damla düşünce gözünden anlarsın özlemi,
Anne rahmindeki gibi neden uyursun, yatağında,
Neden ararsın anneni kırk yaşlarına bile geldiğinde,
Düşün ey Can, senide bir ana emzirmedimi,

Hasret yüklü trenler yol alırken umutlarından yana,
Kim salladı beyaz mendilini arkandan,
Yada sen sallamadınmı hasret kokan ellerini ardından
Düşün Ey can, hiç hasretlik çekmedinmi

Bırak hayat aksın da gitsin,
Neyin çabasına düşüp kahırlanırsın,
Koştuğun yere varmadan ölmeyecekmisin,
Yine gözlerin açık gitmeyecekmisin,
Düşün ey can,
Son kez kefeni giyen sadece senmisin.........