3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1777
Okunma
Sanki çöl sıcağı yakıyor yorgun kalbimi
Susuz bırakıyor yaz mevsiminde
Kurutuyor gönlümün son hücrelerini
Çoraklaşıyor duygular zaman geçtikce.
Tadı kalmıyor yaşamanın
Anlamsızlaşıyor dünya
Niçin acımadan yakar güneş?
Neden çölleşir gönül?
Hasret kaldığında yağmurun sesine
Umutsuzluk çöker yüreğe.
Çok uzun sürmez yaşananlar
Nasıl da hızla geçer zaman
Göz açıp kapanıncaya kadar
Çölleşse de duygular
Sevgi bu kadar çabuk bitebilir mi?
Yine de umutsuzluğa kapılma gönül
Bir gün içinden yemyeşil bir vaha doğar
Yakarsa yaksın güneş
Asla yanmaktan korkma.
2008.OSMAN ÖZTÜRK.
TAFLAN MEVSİMİ ŞİİR KİTABIMDAN.
5.0
100% (2)