antalya kaleiçi
dalgalar fasıl fasıl
aşk şarkıları söyler kulağıma
kıpır kıpır yüreğim
beklerim güneş doğsun
gözüm yıldızlarda
kayarlar sağa sola
bir yıldızcık düşer kalbime
ısınır düşlerim
güler yüreğim titrer dilim
kesilir yerden ayaklarım
ruh olurum
tanışırız konuşuruz sevişiriz

aylar geçer aradan
mermerli parkı
dalgalar hırçın homurdanmakta
kol kola geçerler önümden
bakışlar göz ucuyla alaycı
üşür düşlerim
yırtar içimi yıldızcık
kan tutar yüreğimi
yığılır kalırım
titrer hücrelerim
konuşamam dövüşemem sevişemem düşerim

umut bitmez
zaman geçer aradan
kel kâhya fısıldar kulağıma
hamileymiş
ölür düşlerim
kan tutmaz artık beni
ihanetin buzdan hançeri
girer sıcak göğsümden
dilik dilik yüreğim
tane tane düşer
dört yöne dağılırım
yıkılır gönül kıstağında yaptığım kalelerim
ne haldeyim
bilemez
bilemezsiniz
kimse toplayamaz beni
her yer
artık benim meskenim



14.08.06-Antalya
Sıtkı ÖZKAYA

kel kâhya (deyim) : Bilgisi olsun olmasın
her işe karışan, burnunu sokan.