sıfatlar yakışmadı şiirlere..

sen yoktun..

aşk düçar olmuştu..
güz tutulması yaşıyordu benliğim..
iklimsiz bir çölde,
kimliksizdi sızısı
mecnunluğumun..

sensiz bir dönence
ruhun göç yollarını tıkıyordu,
ölü kuşlar çevirdi gönlümün hudutlarını..
ulaştı haberi teslimiyetin..
anlaşılır ittifakında sözlerin
sefil bir duyguyla mübadelesiymiş yüreğin..

güneş;
kızılbatımından ayırarak yalnızlığıma terk ediyor geceleri
kucağımda uzuyor kederin saçları siyah,biraz daha siyah
sahipsiz düşlerimi ayaz kuytusuna saklıyor sayrılı günler..
açmazıma saplanıyor koca şehir,
çıkamıyorum sen’sizliğin içinden...

ayrı olmak,ayrılmak değilmiş/..sevenden yana..

iki dudağım arasına sıkışıyor ’gel’ sesleri
gözlerimde gizlenen ferde bir daha yazılıyor ismin
kalbimde titriyor aşkı nefesin
hayal varlığında sevdalı bir değişim
o muhteşem kadınım’a bürünüyor resim..
tabiat özeniyor hüznüm hilafına
bahar yağmurundan gümüş damlalar işliyor tenine,
ipek beyazı omuzlarını sarıyor ışıltısı lepiskaların..

duyuyordum yüreğinde açan çiçeğin sarı hışırtısını
sessizliğin umudu düşüyordu duygumun epik pervazından..
gözlerimden tutup,yokluğuna sesleniyordu edebi bir kelam..

/bende olmayan seni
senden almaya geldim/..

açıktı kapılar..

sokağa bakan penceresi yoktu,

tek odanın..

duvarlarında tazeydi ayak izleri..

evet..buradan geçmişti..

gökyüzüne uzanan ip merdivenin ucunda,

ellerinin kokusu vardı...