1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
838
Okunma
Sevgisinin sıcağından, mil-
Hasret, bulutları oluşmuştu.
Bulutlarda biriken,
yağmurları yağdıracaktı.
Eğer; çarpabilseydi,
Gözlerindeki artı bulutlara,
Eksi bulutları,
Olmadı...
Bir rüzgardı!
Aniden çıktı!
Bulutlar dağıldı...
Onu da, savurdu!...
Bedenide, ruhuda yine, yalnızdı.
Sanki; geceydi, karanlıktı.
Güzel, bir rüya sonrası,
Gördüğü; kabustu!...
"Aşk; " son kez yanan, ışığıydı.
Bulutların adı; sevgiydi, soyadı hasret...
Yağmurun adı; şiir...
Bembeyaz sayfalara;
Aşkını, yağdırdı çişil çişil...
Bir damlası bile düşmüyordu,
Sevdiğinin üzerine...
O, kupkuru ve şaşkın bakıyordu.
Belki de, içinde; fırtınalar kopuyordu.
Korma! demişti ama; yine korkuyordu,
Suskundu!
Bir daha hiç konuşamayacaktı!...
V.Kayra
5.0
100% (1)
Cevap Yaz