Ne mi çıkar
Boşuna yürek yorgunluğu
Onca boşa çekilen kürek.
Neden kabul etmeyen sevgi tohumunu
Ekeceğim
Sevmek boşuna beklemek değil.
Sevdiğin gerçek:
Seni sevdiği kadar olacak.

Yok, bırak böylesini
Bir başkasını seviyor belli.
Ne kadar az seviyorsun onu.
Demek sen bir kendi
Bencil yanın için sevmelerdesin.
Bu kadar düşme,
Çek,
Çakır dikenli ellerini
Seni sevmeyen yarin üzerinden.
Kendin ol, insan ol, karşındaki ol
Ve yürü, üzül biraz
Hakiki sevgiyi bulmak için
Biraz üzülmeye değmez mi?

Ne kadar bencil,
Diliyle söylüyor,
Ben seni seviyorum
Sen sevmesen ne çıkar;
Ben kendim için seviyorum,
Senin duyguların ne önemi var.
Tut ki sevmiyorsun
Sen sevmesen de
Ben bu hastalıklı halimde
Her zaman ensendeyim
Sen bakmasan da
Karabasanlar gibiyim…

Yok böyle bir sevgi
Yok!
Leyla mecnunu sevmedi mi?
Karşılıksız platonik bir aşk mıydı?
Ferhat dağları delerken
Şirin kan ağlamadı mı?
Yüreği kevgire dönmedi mi?
Neden böyle boşluğu seveyim.
Gerçek olmalı
Sen aynada kendini görürsün
Işık yoksa sende yoksun
Işık karşılık bulan sevgidir
Karanlığı ben nasıl seveyim.

Derya o koca yüreğiyle beni almıyorsa içine
Ben niye deryayı küçük yüreğime sığdırmaya çalışayım

Evet, bırakırım Deryayı kendi haline
Deniz, Sevinç, Sevgi, Sevim kim varsa
Hangisi severse benim sevdiğim kadar
Bende severim herhal onun beni sevdiği kadar.

Ben insanım ancak,
Sınırlı, ölçülüdür sevmelerim,
Boşa harcayacak bir dirhem sevgim yok
Sevmeyenle kendimi niye üzeyim.
Hem bana yazık hem ona
Hadi kardeş
Herkes kendi yoluna.
Karşılığı olmayan para bile kıymetli değil ki
Sen sevgiyi karşılıksız vermeye iyi diyorsun
Senin hiç sevgi ekonomisinden haberin yok
Karşılıksız severim derken
Sevgi enflasyonunu körüklüyor
Hep bol keseden atıyorsun.

(Temmuz 2011 İstanbul)