Falın dibine zaten girmişsin, hala kazımalardasın
Uzman olup da, yürekleri neden delersin?
Küfen de, o ruh’u eleyişin de ne?
Dumanlı yüreğimi, ateşin de közlersin
El açıp da, o sahte yalvarman da kime?
Seyyah olur hür uçarsın, dönek arz’ın merkezine
Dudak büküşte, düşmüşsün zaten balçığın dibine
Hep alışta dönersin, gel yanaş sende
Gir gönülce, ekim’e

Jenerik yanlış; zirve yerine menfezlerdesin
Eriyişte gidersin kesin, dik durmazsın hep parafinlisin
Hiç rasat’ın sonuca ermez ki, tepegöz gibisin
Stil bozuk, o şahika duruş altında
Flu kalmışsın, bozuk durur her şey
Bent tanımaz, saman çöpü gibisin
Sen de; neyin nesisin?

Leke olur kalır kırılan, yok olur emeğin
Tasa olmaz gönlün de senin, mat kalmış yüreğin
Sırlı fayans gibidir için, neden ki görülmez
Testiyi kırdırmışsın hala, dermanı sürülmez

Faydan; bir dirhem merhem olsa, ok diye saplarsın

Niçin kara kaplı defterde, yüreği aklarsın?
Saka düşmanı mısın suyu, ciğerden saklarsın?
Ruh sıkıştıran kemgöz gibi, içimde patlarsın
Şeytanca yan gelir de yatar, kendince vaklarsın

Sızı sarar, yaralı şu bitkin yüreğimi
İçine düşüşün, derin be gülüm
Her an çöktüğün; o ak bahtım, karardıkça çürür
Bu zaten, bir hain zulüm
İçinde, kurtlar yürür
Yürek yosunlu; kayarsın sonra, çok iyi düşün
Altında kalırsın da, kalkamazsın
Çok kötü olur, tepe üstü düşüşün...

Bu günlere, ne zor günlerden biz geldik
Düz yolun yokuşu, çok zordu be zalim
Dağ taş demedim, menzile yöneldim
Uğruna da, hep tepelendim

Onca yıkılışın; mükâfatı bu muydu be, hani nihai çözüm
Yık istersen, zaten hayatın sonu ölüm
Hedef tahtası yaptın, şu garibin saf gönlünü
İstemlerden, kovulduk
Diktin karşına, sevgiden aldın zevkini
Gez, göz, arpacık oluşta da, çok berbatça vurulduk…








(27. 07.2011)AZAP