Bozuk olan topraktır, haram ekmeğe kanarsın
Ar hayâ almamışsın, kendini adam sayarsın
Nere ve neye koşsan, bil ki toprak seni çeker
Ne kadar düzeltsen de, uğrun da boşa yanarsın
Pak isteminde bile, içine rezillik çöker

Herkes kaderini yaşar...Rızıklar ezelde takdir edildi...İsteyen haramdan isteyen helalden alacak...Lakin irade-i cüzziyesini yanlış kullananlar hesabını vereceklerdir...Dünyanın yaradılışı çok ibretlidir...Kaçanı kovalar,kovalayandan kaçar...Bir insan zengin olabilmek için her türlü gayrımeşru yola baş vurur yine de zengin olamayabilir...Bilse kendisinin felakete düşmemesi için de bir uyarıdır...fakat kızar isyan eder yine koşmaya devam eder...Oysa rızıklar bellidir...Kurallarına göre davranan...meşru ve mübah sebeplere yapışanlar huzurlu ve rahat olur...Bir de insanın haysiyetli...vakarlı...saygın...dürüst yaşaması bir erdemdir...Çok çalışıp ta tevekkül edenler bunlardır...Ben duygusundan kurtularak "biz" olmuşlardır...hatta başkaları için yaşamaktadırlar sanki...Ellerinden dillerinden gönüllerinde hep iyilik ve güzellik tecelli eder...Çünki kalpleri temiz...mayaları temiz..niyetleri halisdir...Miskin değidirler...Üreten... paylaşan...düşünen...başkaları için üzülenlerdir...Böylelerinin ölüm gibi bir sorunları da yoktur...Çünki yolculuğa hazırdırlar...Acele etmezler...ölümden korkmazlar...isyan etmezler...sızlanmazlar...yakınmazlar...Ancak hayırlı güzel işler içindir endişeleri...Böylesi akil insanlara toplumun ihtiyacı var...Mevlana,Hacı Bektaş-ı Veli,Yunus gibi insanlara...Çünki bunlar toplumun harcı güzelliklerin hamurudurlar...
Şiiriniz böylesi duyguları çağrıştırmakta...Çok yazdım belki de...fakat sizinle dertleşmem gerekti...Güzel ve nadide yüreğinizi tebrik ediyorum dost şair...iyi ki varsınız...Entellektüel-41