Korkunun gölgesine sığınmış naralar atıyorum
Ve dikleniyorum olup olmadık her şeye
Aslında korkum diz kapaklarımda yankılanıyor
Ben cesaret maskesini kullanmaya çalışıyorum
Donkişot cesareti değil…
Kedinin kuyruğunu kaptırma meselesi bu
Korkuyorum ve kaçıyorum alabildiğine
Sonunda sıkıştırıyor beni hayat
Ve ben korku çaresizlik karışımıyla saldırıyorum
Biliyorum bu benim sonum
Sonumun da kötü bitmesi olacak
Ve bir söz daha tez hükmünü giyiyor
“korkunun ecele faydası yok”
Korku bu evet bıkmışlığın dışa yansıması
Yine kaybetmekten korkmak
Kaybettiklerinin koleksiyonunu yapmaktan bıkmak
Eski filmlerdeki sarhoş kahramanlar gibiyim
Görmemek için olan biteni
Görüyorum satırların dibini…
Halsizlik karabasan kılığında üzerime çullanmış
Ve çaresizlik prangaları vurulmuş ayaklarıma
Gölgelere kaçıyorum görünmekten korktuğumdan
Sonra gece dolaşıyorum meydanlarda
Ayın gölgesi huzur veriyor…
Hüsrana çıkar mı yine her kapılarım
Ya yollar dikenle donatıldıysa yine
Korkuyorum işte yeniden başlayıp
Yine kaybetmekten korkuyorum işte
Mülteci gibiyim cesarette
Sığınmak isteyip derin sularda boğulan
O umutsuz adamlar gibiyim
Ve umudum derin duygulara doğru yol alıyor…
Haydi korkak cesaretli adam gel kendine
Kaybetmenin yükü ağır olsada unutma cesarettir senin il’in…

Oğuz ERTÜRK 24TEMMUZ11…