"Eys’ in son mekanı yolumun
Saçındaki yağmurla başladı elveda,
Yakışırsa sensizliğe bu şehir
Taşınır namından koca İstanbul.."

Sensizliğin bedelini kendime ödetirken çıktı karşıma yağmurun çisil sevdası... Ben ona tutundum o sensizliği ören yüreğime... Sonra İstanbul olduk gecenin imeceli inleyişinde sessizce...

...

"Daldığın asfaltın;
geceyi aratmayan siyahına bırak,
uykusuz düşlerini..

Sabahı bekle..
Hoşçakaldığım gibi.."

Hoşçakallar hep geceye yakışır ya! Vedalar hep heceye dizilen zindan artığı susuşlara EVLATTIR YA!... Uykusuz kalan anların usunda yeşerirken hüzün bekle sabahı gülüm bekle...

...

"Güneşe doğru sürüklenirken soğuk güzergah
Düşük devirde, zamanı solur saat
Nasılsa dünkü kafasında ayyaş
Titreyen ellerinde kalemi kurak
Sohbeti yüreğim mi ki?;
Nehrin çatlağından taşan yangın,
Boyumu aştıkça arsız, ıslandıkça çıplak.."

Sana esas duruştayken yüreğim ruhumun rahat tekmilinde kıvranıyor düşlerim.... Saat zamanı baştan çıkaradursun ben sana taşan dağ sen bana susan sel!... Boyumu aşıyor kelimelerimin avuçlarına firar eden düşleri... Yoksa ... Yoksa yangının ninnisinde mi kaldı dudaklarındaki sancının biz dokulu közü ey yâr-ı nâr!...

...

"Yuvasız muson yalnızlıklar;
ardından ılıyan sema ve mavi,
Çehresiz dilendikçe camekan sevdamı;
Sırasını şaşırır demlenen gözlerim,
Komşu hüzünlerin mızrabına da,
Alaca karanlık notadan ağlar..
Dirilse de ruhum mahremi sesimden boşanıp,
Kullanılmış kelimelerin dilinde yansır,
Avcunda kıt tutmaç yarım elma,
Kaderin yalanına bel bağlar.."

Ah! Yalnızlığın kırbacını kanayan cümlelerimin gamzelerine vuran yâr! Ben bana kaldıkça içimdeki seni sever kimsesiz yanm... Kimsesizliğimin kimsesi avuçlarım yanıyor avuçlarım kanıyor saçlarına dokunan ellerim ağlıyor y'ar!...

....

"Hasretini gurbetim yapan;
Asi dağları fani adreslerin,
Fazla meşakatli ölen yıldızları defnettiğim yolculuk,
Nikahsız aşkın, yastık altı masalı en temiz günah,
Hükmü yoktur kansız dudakta mevzilenen,
hevesten ibaret ateşkeslerin.."

Ateşkeslerimizin her bir kıyametinde sırat oldun cennetime... Yıldızları öldürdükçe gecenin gardiyanı biz bize masal olduk... Adresi yitik kıvranışlar sararken aşkımızın mabedini, mihrabım ıslak dualarımın nuru oldu... Hasret, bir çocuğun toprak kokulu yanaklarındaki gök masalı...Hasret, bir gelinin kurumamış kınasında ana ağıdı...Hasret, adam gibi adamın alnındaki erdem mevzisi... Haret!...

...

Biliyorum infazımı verirken kanatlarında gam taşıyan kuşlar güncesi, ben sana ağyar ben sana sus ben sana yas/ak...

Elbette kutladım...