Bir liman gibiydin,sessiz ve sakin.
Huzur verirdin,güven duyardım,
Bir derya gibiydin,uçsuz bucaksız ve engin.
Bana mütemadiyen ilham veren.

Ay ışıgımdın,ruhumu aydınlatan.
Yıldızımdın bana yol gösteren,
Ak güvercinimdin...
Umutlarıma kanat çırpan.

Sensizliği yasaklamıştım düşlerime,
Takvim yapraklarına düşürmeden hasretimi,
Hep baharın sıcaklıgında sakladım hayallerimi,
Birtek varlıgınla avundum,upuzun geçen günlerimi.

Sen,kendini leyla saydın ulaşılmaz sanılan,
Oysa ben mecnundum sadece seni bekleyen.
Nerde verdiğin sözler,
Nerde o başkasına bakmayan gözler.

Gün kararmış,ak perdeler kapalı
Zaman,asilliğini yitirmiş köhnemiş artık,
Kırık bir mızraptır ellerinde senin,
Hüzün notaları döker,vururken gönül telim

Sen vefasız sevgili...
Vicdanın yargılacaktır mutlaka bir gün seni,
Sakın dönme artık,gelme bana,
Çünki kaybettin ebediyen beni.