Seninleyken de sensizken,

Şimdi de sensizim çook uzaklarda.

Söyle kahve gözlüm!

Nasıl mutlu olabilirim?



Hala ellerinin sıcaklıgı ellerimdeyken,

Gözlerinin ışıltısı gözlerimde parlarken,

En neşeli şarkılar bile hüzün kokarken,

Söyle kahve gözlüm.!

Seni nasıl unutabilirim?



Bir tufan sonrası enkaza dönmüşken bedenim,

Tufan sonrası yine ben olabilirmiyim?

Avuçlarına bıraktıgım o yürek,

Belki bir daha hiç atmayacak.

Karatoprakta bedenim çürüse bile,

O kalpte senden başkası asla olmayacak.



Bir çiğ tanesi mutlu edebiliyorken bir yapragı,çiçeği,

Ben saganaklarda bile neden mutsuzum?

Ahh kahve gözlüm..!

Belkide hiç şafak sökmeyecek artık yarınlarıma,

Ve belki de güneş dogmayacak artık sabahlarıma.



Bir agaç gölgesi dahi serinletemeyecek,

Firak ateşiyle yaktıgın bu bedeni.

Renkler solacak yavaş yavaş,

Karanlıklar saracak her yanımı,

Ve tel tel dökülecek ati de yaşayabilecek ken umutlarımı.

Sadece deli bir rüzgar sallayacak,

Başucuma dikilmiş selvinin dallarını.



Musa Ataç