Tövbemi,yeminlerimi bozdurdun asi
oldum yaradana

Müptelası kıldın beni umutsuzca sevdaya.,

Sensizliğini haykırırım kör gecelere,

Karanlıklar kulak tıkar dinmeyen isyanlarıma.

Adını dua bilip söylerken dudaklarım,

Her harfi binbir sitemle düşer karmaşık duygulara.

Yoklugunun soguk kollarında sabahlarken her gece,

Gün izin almaktan utanır yeniden dogmak için üzerime,





Hasretin paslı bir hançer gibi saplanmışken gögsüme,

sen yeni umutlarınla,hayallerinle şen şakrak.

Tufan sonrası param parça limanda kalakalmışken bedenim,

Sen çoktaaaan yelken açmışsın taze umutlarına,sevdalarına.




Hala buralardayım,bu limanda bitkin ve çaresiz,umutsuzca,

sen ise taşlaşmış yüreğinle,tozpembe dünyanla çook uzaklarda.

Eyy sevgil!

Yıktıgın,paramparça ettin bu enkaza bakma,uzun yıllar yaşa.

Benim,Benimsee...

Umutlarımsa,hayallerimse,saltanatımsa son bulacak

ŞU SOGUK MUSALLA TAŞINDA.